વહે છે રગરગમાં
વરસે છે ધખતો ધોમ
લૂ વાય ગ્રીષ્મ બની...
અરે !
રક્તકણો કરે હરિફાઈ કેવી?
જામ્યો છે મધ્યાહ્ન, ગ્રીષ્મનો-
ભડભડ બળતી ત્વચા 'ને હોમાય
રઝળતી લૂ...
યજ્ઞ પ્રજ્વળે અંદર-બહાર,
શ્વાસ-ઉચ્છવાસમાં ... પળેપળ...
નીતરે છે આંખોમાંથી...
સૂના અંધકારમાંથી પ્રગટેલો
રતુંમડો, ઘૂંટાયેલો કસુંબલ જામ...જામ્યો છે નશો બરાબર, શ્વેતશિખર સમ
રગેરગ ફાટફાટા થાય
કોઈ જુવાનડીના પ્રેમઘેલા હૈયા જેમ !
બેઠાં છે, સુખ-દુ:ખ તો લાચાર થઈને
જુએ છે ઓગળી રહેલા નીજત્વને....
ભીતર આખ્ખે આખ્ખું પલાશવન
એ કેશરિયો.....
એજ ભગવો રંગ.....
જાણે પલાશનું ઉપવન...!!
No comments:
Post a Comment